آتش بهرام نیایش
آتش بهرام نیایش: پنجمین نیایش از پنج نیایش خرده‌اوستاست که ۲۰ بند دارد. این نیایش را در هر پنج‌گاه شبانروز، موبدان در آتشکده‌‌ها می‌‌خوانند و در آذرروز (نهم) هر ماه نیز خوانده میشود. (← آتش بهرام)
آتش بهرام نیایش: پنجمین نیایش از پنج نیایش خرده‌اوستاست که ۲۰ بند دارد. این نیایش را در هر پنج‌گاه شبانروز، موبدان در آتشکده‌‌ها می‌‌خوانند و در آذرروز (نهم) هر ماه نیز خوانده میشود. (← آتش بهرام)
آتش بهرام: (در پهلوی آتخشی وَهْرامان یا آتَخشی وَرْهران) بزرگ‌ترین و مقدس‌‌ترین آتش و آتشکده است. (فپ.) وَرْهران/ وَهران آتخش برترین آتش زردشتیان است. (وگز. ص ۲۲۵) «آذر بهرام (آتش بهرام) یکی از هفت آتشکده‌ی ایران (در زمان ساسانیان) به شمار رفته، نام آتشکده‌ای مخصوص نبوده، بلکه در بسیاری از شهرهای ایران آذر بهرام برقرار بود
آتَروَخش: عنوان سومین تن از هشت موبد برگزارکننده‌ی «یَزِشْنَ» است. نگاهداری آتش به این موبد واگذار می‌شد و او از سوی راست در برابر آتش می‌‌ایستاد. (← آبرت، آسنتر، راسپی، زوت، سروشاورز، فربرتر و هاونن)
آتُربان: (در اوستا آثْرَوَن یا آثَئوروَن و در پهلوی آسرَوَن یا آسرون) به معنی نگاهبان آتش، عنوان پیشوایان دینی یا موبدان بود. آسرونان یکی از گروه‌های سه‌گانه‌ی اجتماعی بودند، در کنار ارتشتاران (سپاهیان و رزمیان) و واستریوشان (کشاورزان). در فارسی این واژه را آذربان نیز نوشته‌اند.
آبرتْ: (در اوستا آبِرِتَ) عنوان پنجمین تن از هشت موبد یا پیشوایی است که در روزگار باستان برگزاری «يَزِشْنَ» (آیین نیایش و ستایش مزداپرستان) را بر عهده داشتند. کار «آبرت» آوردن آب بدین آیین و کارهای مربوط به آب بود. واژه‌ی «آبرت» به معنی «آورنده» است. امروزه، تنها دو تن از پیشوایان هشت‌گانه با عنوان‌های «زَوت» و «راسپی» به جانشینی آن هشت تن
آبتین: (در اوستا آثْویَه و در سنسکریت آپتیَه) نام پدر فریدون است. این نام را در فارسی به گونه‌ی آتبین نیز نوشته‌اند. در اوستا آثْویَن صفت است به معنی «از خاندان آثویه» و این همان واژه است که در پهلوی «آسپیان» شده و در برخی از کتاب‌های عربی و فارسی به صورت «اثفیان» آمده است.
آبان‌یشت: پنجمین یشت از یشت‌های بیست‌ویک‌گانه‌ی اوستا و ویژه‌ی نیایش و ستایش ایزدبانو اردویسور اناهیتاست. این یشت، سی کرده و یکصد و سی و سه بند دارد.
آبان: نام مینویِ همه‌ی آب‌ها و صفت ایزدبانو «اردویسور اناهیتا»ست. در پاره‌ای از نوشته‌های پهلوی «بُرزیزد» خوانده شده و با «اپام نپات» (= نپات اپام) یکی شمرده شده است. دهمین روز ماه و هشتمین ماه سال بدین نام خوانده میشود. (← اپام نپات، اردویسور اناهیتا و بُرزیزد)