آزی
آزی: در اوستا آزی و در پهلوی و فارسی آز نام دیو آز و افزونخواهی است. در بندهشن (بخش ۲۸، بند ۲۷) دربارهی این دیو آمده است: «آزدیو آن است که هرچیز را بیوبارد و چون نیاز را چیزی نرسد، از تن خورد. او آن دروجی است که چون همهی خواستهی گیتی را بدو دهند، انباشته نشود و سیر نگردد. چنین گوید