آفَرینگان رَپیثوین
آفَرینگان رَپیثوین: نام چهارمین آفرینگان مهم و مشهور زرتشتیان است که هنگام نیمروز و در آغاز و انجام تابستان بزرگ (به تقویم ایران باستان از آغاز فروردین تا پایان مهرماه) برای خشنودی «رپیثوین»، ایزد نگاهبان تابستان، خوانده می‌‌شود.
در بندهشن (بخش ۲۷) آمده است که رپیثوین هفت ماه تابستان را روی زمین به سر می‌‌برد و در آغاز و انجام تابستان باید فرود و بدرود او را درود و سپاس گویند.
بدین‌‌سان «آفرینگان رپیثوین» باید در هُرمَزدروز از ماه فروردین و در انیران‌روز از ماه مهر خوانده شود، اما زرتشتیان ایران در خردادروز از ماه فروردین و در مهراسپند (ماراسپند) روز از ماه مهر این آفرینگان را می‌‌خوانند و از آنجا که خردادروز از ماه فروردین روزی گرامی و بزرگ برای ایرانیان است و ابوریحان بیرونی آن را «نوروز بزرگ» ایرانیان خوانده، این روز را برای نخستین برگزاری آفرینگان رپیثوین برگزیده‌‌اند. پارسیان هند اردیبهشت‌روز از ماه فروردین را برای نخستین سرایش این آفرینگان تعیین کرده‌‌اند، زیرا امشاسپند اردیبهشت که نگاهبانی این روز بدو سپرده شده و در جهان استومند نگاهبان آتش است، با رپیثوین، ایزد تابستان، که زمین را پس از سرمای زمستانی گرما می‌‌بخشد، پیوندی دارد.
آفرینگان رپیثوین ۱۰ بند دارد و بخشی از خرده‌اوستاست.