آفَرینگان
آفَرینگان: نام دسته‌‌ای از نیایش‌های زرتشتیان است که در درازای سال در جشنها و هنگام‌های گوناگون می‌خوانند. از آن میان چهار آفرینگان دهمان، گاهان، گهنبار و رپیثوین (← همین نام‌ها) از همه مهم‌تر است.
در فرهنگ‌های فارسی «آفرینگان» را نام یکی از نَسک‌های بیست‌ویک‌گانه‌ی اوستای روزگار باستان خوانده‌‌اند، اما در منابع معتبر، هیچ‌کدام از نسک‌های اوستا بدین نام خوانده نشده است. با اشاره به چنین پنداشتی است که لبیبی می‌‌گوید:
«از اطاعت با پدر، زرتشت پیر خود به نسک آفرینگان گفته است»