آفَرینگان دَهمان
آفَرینگان دَهمان: در اوستا (دَهْمَ) به معنی نیک و پاک است و آفرینگان دَهمان (که «دَهْم آفْریتی» و «دَهمان آفَرین» نیز خوانده شده) نام نخستین آفرینگان از چهار آفرینگان مهم و مشهور زرتشتیان و به معنی نیایش و آفرین پاکان و نیکان است که در روزهای چهارم و دهم و سی‌‌ام و در سرِ سال پس از درگذشت هرکس می‌‌خوانند و برای بازماندگان او نیایش به جای می‌‌آورند و برای فَرَوَشی اَشَوَنان خواستار رستگاری می‌‌شوند.
برخی این آفرینگان را آفرینگان تندرستی نامیده‌‌اند. آفرینگان دهمان ۱۳ بند دارد و بخشی از خرده‌اوستاست. (← دهم آفریتی و دهمان آفرین)